ब्राम्हणले राज्य संचालन गर्दासम्म मुलुक संकटमा

शाही वंसको शासनकाल पछि परिवर्तन भएको राजनीति कहिल्यै दिगो बन्न सकेन । सरकार बनाउने र गिराउने खेलमै समय सकिदै आयो । शात्ताको नेतृत्व कसले र कहिले गर्ने भन्नेमै नेताहरु लाग्नुले समृद्ध नेपाल र नेपाली जनाको जीवनस्तर दिन प्रतिदिन खस्किदै गएको छ ।

बिश्ववनाथ अधिकारी

बषौं बर्ष राणाहरुले देशको शासन शत्ता हातमा लिए । अन्ततः राणा र साह वंसहरुको नेतृत्व नेपालबाट सकियो र राजनीतिक दलहरुले नेतृत्व गर्दै ब्राम्हणहरुको हातमा राज्य शत्ता आयो । तर, क्षेत्रीले चलाएको जस्तो राज्य शत्ता पछिल्लो परिवर्तनबाट जन्मिएको बाहुनवादले चलाउन सकेनन् । र, सम्भव पनि थिएन ।





नेपालमा ब्राम्हणले शक्ता संचालन गर्नु उचित मानिदैन र सम्भव पनि छैन । जब जब ब्राम्हणले देशको शासन शक्ता हातमा लिन्छन् तब तब देशमा कुनै न कुनै किसिमको संकट अवश्य नै देखा पर्छ । र, परि पनि रहेका छन् ।





नेपालमा जहिले सम्म ब्राम्हणहरुले राज्यसत्ता चलाउछन् त्यस समयभर देशमा शन्त्ति कहिल्यै आउदैन । यस पीडा र समस्यालाई विश्वनाथ अधिकारीले गीतका माध्यमबाटै यसरी भनेका छन् ।





ब्राम्हण मूर्ख क्षेत्री कातर् कृपाणीभो राष्ट्र ।
देव धुनी नभैकन शान्तिको बर्षा हुदैन ।
शान्तिको बर्षा नभै अन्न बाली हुन्न ।
अन्न बाली नभएत प्राणी रहदैन् ।
शान्त्ति गर शान्त्ति गर नह ग्रह देव ।
मानव हामी शरण पर्छौैं, शरणमा लेऊ ।
सुर्य पुत्र शनि सर तिम्रो ध्यान गर्छौं ।
हामीलाई दुख नहोस भनी शरण पर्छौं ।
फुल ग्रह शक्ति शाली राहु जवर जण्डल ।
हाम्रो सबै आपत बिपत पार खण्ड खण्ड ।



क्रान्ति गर्न ब्राम्हणहरु अगाडि सरेका छन् तर शान्त्ति गर्न चै सर्दैनन् । किन नेपालमा आजसम्म शान्त्ति भएको छैन त ? कारण यहि हो । ब्राम्हणले राज्य संचालन गर्न नेपालको सन्दर्भमा सम्भव छैन । होला उनीहरुको हितमा फाईदै होला तर जनता र राष्ट्रका निम्ति यो शासन सत्ता राष्ट्रहित विपरित रहेको छ । आजका दिनसम्म जति ब्राम्हणहरुले देशको शासन गरे कहिँ सफल भएको उदाहरण छैन, देख्नुभएको छ ?





राज्य संचालनमा जबसम्म क्षेत्री आउँदैनन् तबसम्म मुलुकको दिको विकास, शान्त्ति र संविधान नेपालमा सम्भव छैन । आज संविधान आएको छ तर खै कार्यान्वयन भएको ? यहि उदाहरण हेरौ हामीलाई काफि हुन्छ ।





बेदमा भनेको छ “क्षेत्र स धि रसी क्षेत्र सी जोनी रसी” भनेर ।



भारतका प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीले आफ्नो नेपाल भ्रमणमा रहेका बेला तत्कालीन समयमा भनेका छन् । यो नेपाल उच्च शिर हो । यो उच्च शिर भनेको शिवजिको टाउको भनेको हो । कासिमा विश्वनाथ भनेको लिङ्ग हो । अरु कहि पनि छैन शिर भगवान शंकरको शिर कहि पनि छैन् । नेपालको पशुपतिमा मात्रै छ ।





आज सिन्धुपाल्चोक किन प्रकृतिको निशानामा छ । संस्कार संस्कृतिको मान्यता छैन त्यहाँ त्यसैले बेला बेला प्रकृतिक बिपति परिरहन्छ ।


राज्यमा पनि ठ्याक्कै त्यस्तै छ । रत पटक पटक समस्या आइरहेको छ । राज्य रोहण गर्नेले क्रान्ति मात्रै गर्न जानेको छन । शान्ति गर्न जानेको छैन् । बाहुनका छोरा मात्रै छन् क्रान्ति चलाउने ।





संविधान बनाउने भनेर दुई दुई पटक निर्वाचन गरे । तर अझै पुर्णतामा पुर्याउन सकेका छैनन् । यो त नाट कै भयो नी । स्पष्ट कुरा गरेर भन्दा पनि कविता र गितका माध्यमबाट भन्दा केहि लाग्छकी भनेर यसरी गितबाट सम्झाउछु ।





कमीलाले माटो बोकी डाडाँ बनाई दिन्छ ।
मौरिले रस ल्याई घारै भरी दिन्छ ।
मिल नेपाली हो मिल नेपाली ।
नेपाली सबै मिले संविधान दिर्घायु बन्छ ।
मिल नेपाली हो मिल नेपाली ।
नेपाली नमिलेमा संविधान दिर्घायु बन्दैन् ।
मिल नेपाली हो मिल नेपाली ।





कमीलाको बल जति गर नेपाली…मौरिको मतोजस्तो मिलाउ नेपाली ।



अहिले कम्युनिष्ट विचार भएकाहरुले देशको शासन गरिरहेका छन् । यी कम्युनिष्टहरु भनेका सबै मंगोलियनहरु हुन । अब यिनीहरुले ७ पुस्ता भोग चलन गर्छन् । त्यसपछि नयाँ पुस्ता आउनेछन् उनीहरु राता बर्णका हुनेछन् । उनीहरुले ११ पुस्ता राज्य संचालन गर्ने छन् । जे होस अनेक विषय र बाहनामा नेतृत्वो पंत्ति अल्झिरहेको हामी सबैले देखेकै छौं । यसै गरी बलजस्ति अगाडि बढ्न खोजे मुलुक झन संकटको अवस्थामा पुग्ने छ । त्यसैले वास्तममा देश संमृद्ध र जनताको हितमा रहेर सोच्ने अहिलेका नेताहरुले हो भने लोभ लालच नगरि क्षेत्रीलाई राज्य संचालनको जिम्मा दिनु उपयुक्त माध्यम हुनेछ ।

काठमाण्डु टुडे २०७३ कार्तिक १२ गते १२:२५ मा प्रकाशित